دلایل به‌دنیا آمدن امام علی (ع) در خانه کعبه

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، کعبه خانه خدا و هزاران سال عبادتگاه بوده، اما بعدها اعراب به تقلید از دیگران بت‌ها را به عنوان نشانه خدا در کعبه قرار دادند و مورد پرستش قرار می‌دادند. همه مردم مکه بت‌پرست نبودند. بلکه برخی از اعراب مکه و اطراف همه ساله بر اساس سنت ابراهیمی برای انجام مراسم حج به مکه آمده وخانه خدا را طواف می‌کردند،کعبه برای بسیاری عبادتگاه بود و بر همین اساس وقتی ابرهه خواست ویران کند، خداوند با ابابیل آنان را نابود کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیشتربخوانید: حکومت امیر المومنین احیاگر سنت رسول خدا

از این رو قداست کعبه محفوظ بود، ولو در آنجا بتی هم بوده باشد. اماکن مقدس گاهی اینگونه مورد اهانت واقع شده ولی قداست و معنویت آن هرگز از بین نرفته کعبه نیز اینگونه بود که هم مؤمنان در آن به پرستش خدا مشغول بودند وهم بتپ‌رستان که سرانجام پیامبر (ص ) وامیرمؤمنان (ع) بتها را شکستند.

درباره حکمت ولادت آن حضرت در کعبه

درباره حکمت ولادت آن حضرت در خانه خداوند مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه‌های علمیه می‌نویسد:

توجه ویژه خداوند به تربیت انبیا به جهت:

۱- اصل مسلم کرامت و شرافتی که به انسان داشته «ولقد کرمنا بنی آدم» و برای او از جنس خودش و انسان‌های خاص پیامبری مبعوث کرده است.

۲- همه انبیاء مورد توجه خداوند و در شرایط خاص تربیت یافته‌اند که با مراجعه به داستان آنان در منابع معتبر می‌توان به این مسأله پی برد:

ابراهیم در شرایط خاص تولد و تربیت یافت. موسی در شرایط خاص تربیت یافت که در قرآن داستان آن ذکر شده است(۱) پیامبر خاتم در شرایط خاص تولد و تربیت یافت، یتیم بود.(۲) وتحت مراقبت خاص خداوند تربیت یافت و ملکی از فرشتگان بزرگ الهی همواره مربی او بود.(۳)

۳- امیرمؤمنان (ع) نیز جانشین خاتم پیامبر (ص) بود. لذا سزاوار است خداوند توجه ویژه از آغاز ولادت به او داشته باشد. هم جهت شناساندن جایگاه ولای او و هم عنایات خاص به او از طرف خداوند در تربیت حضرت، کعبه خانه خداوند است و این امتیاز منحصر برای علی (ع) است که در خانه خداوند متولد شود تا معنای علی مع الحق والحق مع علی مصداق پیدا کند.

ولادت آن حضرت درکعبه براساس گزاره های تاریخی

براساس گزاره های تاریخی آن حضرت بنابر قول اکثر علما و مورخان در روز جمعه در حالى ‏که سیزده روز از ماه رجب مى‌‏گذشت، پاى به عرصه وجود گذاشت. در فصول المهمه تاریخ تولد آن حضرت، شب یکشنبه بیست و سوم رجب ذکر شده است و در روایتى دیگر تولد آن حضرت را در روز یکشنبه هفتم شعبان، پس از گذشت سى سال از واقعه عام الفیل، ثبت کرده‌‏اند. برخى آن را بیست و نه سال پس از تولد خود پیامبر(ص) دانسته‌‏اند که سى سال از آن ماجرا مى‏‌گذشته است.

همچنین در این ‏باره گفته شده که آن حضرت بیست و هشت سال قبل از بعثت پیامبر (ص)، دوازده سال داشته و یا ده ساله بوده که این قول در کتاب اصابه صحه گذارده شده است. گفته‌‏اند آن حضرت پیش از هجرت بیست و سه سال داشته، ولى برخى دیگر گویند آن حضرت در آن هنگام بیست و پنج سال از عمرش مى‏‌گذشته است.

تولد آن حضرت در مکه و در خانه کعبه‏ بوده است. چنان‏که در کتاب‌هاى فصول المهمه ابن صباغ مالکى، مروج الذهب مسعودى، ارشاد مفید و سیره حلبیه على بن برهان الدین حلبى شافعى بر این مطلب تصریح شده است. در کتاب اخیر الذکر آمده است که در سال سى‏ام از ولادت پیامبر (ص) على بن ابیطالب (ع) در خانه کعبه به دنیا آمد. مفید در ارشاد نوشته: پیش از على و پس از او، نوزاد دیگرى در خانه خدا پاى به عرصه وجود نگذاشت و این‏ امر اکرامى از جانب خداوند و تجلیلى براى بزرگداشت شخصیت آن حضرت بود.(۴)

آلوسى در شرح قصیده عینیه عبد الباقى مى‌‏نویسد: مسأله تولد حضرت امیر کرم الله وجهه در خانه خدا امرى مشهور در جهان بوده و در کتاب‌هاى شیعى بر آن تصریح شده است.

سید حمیرى در این‏ باره گوید: مادر على او را در حرم امن الهى و مسجد بزاد، جایى که مرگ على هم در آنجا بود. این زن، نورانى و پاک و صاحب نسبى گرامى و بزرگ بود. پاک شد و فرزند و مکانى که او را در آن بزاد پاک شدند. در شبى که ستاره‌‏هاى شوم و بدیمن پنهان و ستاره‏‌هاى نیکبختى با ماه درخشان هویدا شدند. به دست نیامد در شکافتن قابله‏‌ها مانند او، مگر محمد پیامبر، پسر آمنه.

عبد الباقى عمرى در قصیده عینیه پرآوازه‌‏اش مى‌‏گوید: تو على هستى که در بلندآوازگى برتر از بلندایى، زیرا در بطن مکه و در میان خانه خدا زاده شدى.

مى‌‏گویند وقتى آن حضرت (ع) به دنیا آمد، مادرش او را به اسم پدر خود اسد بن هاشم، حیدر نام نهاد؛ چرا که حیدر یکى از نام‌هاى شیر بود. اما وقتى پدرش آمد او را به نام على خواند و گفت: او را على نامیدم تا بلندى منزلت و افتخار و عزت همیشگى براى او پایدار بماند.

على (ع) خود در روز جنگ خیبر چنین سروده است: من همانم که مادرم مرا حیدر نامید که همچون شیر بیشه‏‌ها خشم و غضبى سخت دارم.

*پی‌نوشت‌ها:

۱-سوره قصص/۷-۱۴

۲- ضحی/۶

۳- نهج البلاغه ،خطبه قاصعه شماره ۱۹۲

۴-الارشاد،ج۱،ص۵

منبع: فارس

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: ائمه اطهار خواندنی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۱۷۷۱۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حفظ جایگاه اجتماعی حق شایسته معلم است

به گزارش خبرنگار حوزه استان ها خبرگزاری تقریب، ماموستا جلال مرادی در خطبه های نماز جمعه این هفته شهرستان دیواندره ضمن دعوت به تقوا و پرهیزگاری و آرزوی صحت و سلامتی برای مقام معظم رهبری و تسلیت سالروز شهادت امام جعفر صادق (ع)؛ اظهار داشت:  عالم (معلم) باید علم خود را به دیگران بیاموزد، زیرا علم رزقی است که خداوند بدو عطا کرده و از او انفاق آن را خواسته است. «و مما رزقناهم ینفقون» (بقره 3) .
 
وی با بیان اینکه معلم مثل شمع می سوزد تا اطرافش را روشن کند؛ تصریح کرد: معلم همچون انبیاء الهی هدایتگر و هدایت می کنند، لذا معلم چراغ هدایت است و همین افتخار برای معلم بس که اگر تا قیامت بدان مباهات کند که برازنده اوست.
 
ماموستا مرادی عنوان کرد: خداوند متعال می فرماید: خلق الانسان، علمه البیان (سوره الرحمن آیه های 3 و4 ) انسان را بیافرید و به او آموخت، بنابر این آیه شریفه خداوند خود را معلم انسانها و جهان هستی می داند و این خود نشانگر عظمت و شکوه مقام معلم در قاموس هستی است.
 
 امام جمعه دیواندره افزود: در مورد آداب متعلم و دانش آموز گفت: از جمله حقوق مهم اجتماعی که باید والدین و مربیان به آن توجه داشته باشند حق معلم است؛ کسی که عهده دار آموزش و تربیت کودک می باشد، شایسته است که همواره بر رعایت احترام معلم و بزرگداشت او تأکید کنند و آن را به کودک تذکر دهد، تا کودکان، تربیت اجتماعی مناسب بر مبنای رعایت آداب اجتماعی در مقابل کسانی داشته باشند که بر گردن آنها حق تعلیم و تربیت و راهنمایی دارند، خصوصاً معلمینی که به صفت نیکی و تقوی و مکارم اخلاقی آراسته هستند.
 
وی خاطرنشان کرد: مربی و معلم همه بشریت بخصوص امت اسلام حضرت محمد (ص) سفارش های ارزشمند و رهنمودهای بسیار سودمندی در ارتباط با بزرگداشت علما و احترام به معلمین به امت خویش تقدیم کرده اند تا به مردم بیاموزند که فضیلت و ارزش معلم چیست؟ و کسی که از علم و دانش آنان بهره می گیرد چه وظیفه ای در مقابلشان دارد و چگونه ادب شاگرد بودن را رعایت نماید؟
 
امام جمعه دیواندره در پایان خصوصیات معلم در تراز انقلاب را اخلاص برای الله تعالی، الگو بودن مطابقت گفتار و کردار، تواضع و فروتنی، حسن سلوک و شجاعت برشمرد و گفت: معلم باید به آنچه از آداب و اخلاق و دیگر امور به شاگردان تعلیم می دهد، عمل نماید.
انتهای پیام/